Je moet naar kantoor komen. Deze verplichting doet veel medewerkers serieus nadenken of ze niet van baan moeten veranderen. Want vrijheid in de keuze van je arbeidsplek is tegenwoordig een groot goed. Zo groot zelfs dat het leidde tot het wetsvoorstel Werken waar je wilt.

Hoewel de naam een onbegrensd recht van de werknemer op een vrije werkplek suggereert, is dit niet het geval. Het geeft een werknemer zeker de mogelijkheid om thuiswerken af te dwingen, maar geeft een werkgever ook een ruimere beoordelingsbevoegdheid om dit af te wijzen.

De basis van het voorstel ligt in de Wet flexibel werken (Wfw). Dit is de wet die de rechten van werknemers regelt als het gaat om arbeidsduur, werktijden en arbeidsplaats. De werkgever moet een verzoek tot wijziging van werktijden en arbeidsplaats inwilligen, tenzij dit in strijd is met bedrijfs-of dienstbelangen.

Onaanvaardbaar

Nieuw is dat de werkgever nu ook een verzoek tot wijziging van arbeidsplaats moet inwilligen. Tenzij dit naar de maatstaven van redelijkheid en billijkheid voor de werkgever onaanvaardbaar zou zijn. Redelijkheid en billijkheid geven de werkgever een ruimere beoordelingsvrijheid in vergelijking met bedrijfs- of dienstbelangen die in de rechtspraak al zijn uitgekristalliseerd. Een werkgever krijgt de vrijheid om elke grond aan te voeren om een medewerker op kantoor te krijgen. Mits dit maar deugdelijk is gemotiveerd.*

Kort gezegd zou de wijziging erop neerkomen dat een verzoek tot thuiswerken moet worden behandeld als een verzoek tot wijziging van de arbeidsduur. Maar dat de werkgever een ruimere beoordelingsmarge heeft bij de afwijzing van het verzoek door de norm redelijkheid en billijkheid toe te passen in plaats van bedrijfs- of dienstbelang. Naar mijn mening niet zo baanbrekend als de naam van het voorstel deed vermoeden. In de praktijk vindt deze belangenafweging namelijk al lang plaats en was hier geen verregaande wettelijke grondslag voor nodig.

Nadelen

Meer geïnteresseerd ben ik in wat het zou opleveren. Brengt deze vermoedelijke botsing van belangen werkgever- en werknemers tot elkaar om gezamenlijke doelen te realiseren? Of drijft het ze juist uit elkaar doordat het individu en diens steeds groter wordende behoeften worden gefaciliteerd?

Het wetsvoorstel is inmiddels verworpen. In mijn ogen geen gemis. Waarom moeten er wetten worden gemaakt voor zaken die in de praktijk ook in goed onderling overleg geregeld kunnen worden en waar de huidige wetgeving al deels in voorziet?

Werkgevers hebben de vrijheid om een medewerker naar kantoor te roepen. Maar als ze dit doen, ondervinden ze vaak weerstand. Deze weerstand is gebaseerd op de positieve aspecten van het thuiswerken. Alleen ziet men niet voldoende in dat het ook nadelen heeft. Op de lange termijn lege kantoorpanden, lege gesprekken en meer afstand dan ooit tevoren.

Gemeenschapszin

De afstand zet het individu op de voorgrond. Terwijl er juist gemeenschapszin nodig is voor het bereiken van doelen. Dit wordt niet aangewakkerd door een verplichting tot gezellig samenzijn, maar door een intrinsieke motivatie om te willen bijdragen aan een organisatie of maatschappij en hierin verantwoordelijkheid te nemen. Door er te zijn.

Heb je zelf problemen met je werkgever over de mogelijkheden om thuis te werken? En weet je eigenlijk niet precies wat hierbij je rechten zijn? Vraag het een van de gespecialiseerde advocaten van Brandmeester. Zij kunnen je ongetwijfeld verder helpen.

Doe de check

* Werkgevers met minder dan 10 medewerkers vallen buiten de toepassingsbereik van de wet, ook als bij cao afspraken zijn gemaakt over de arbeidsplaats kan van de Wfw worden afgeweken.